Bozkır’da, Mayıs’ta Duygu Hali!

Bozkır’da Duygu Hali Benimkisi…

Bu duygular; 25 Mayıs 2024 tarihinde, ülkemin İç Anadolu bölgesinde, kendi içimde hissedilmiş ve yazıya dökülmüştür…

Coğrafyan kaderin de olabilir, kederin de!

Bozkırlı insanlardan bozkırda baharı, bozkırdaki derinliği pek duyamayız...

Terkedilmiş gibidir bozkır.

Oysa onun baharında yakalamak varmış bozkırı…

Uzunyayla’da yol aldım, çakılıp kaldım bozkıra.

Uzunyayla’da bir bozkırlıydım, bozkırın sonlarında.

Sonra bir döndüm ki şehirlere-ilçelere, bozkır şiirlerde kalmıştı bile...

Bozkır’da, Mayıs’ta Duygu Hali!

Bugün; akşamın yağmur bekleyen sessizliğinde bir hal var,

Bozkırda neden Mayıs yırtıp gider, narin, başka kimliği mi?

Ağlamak gelir içime,

Susmayan bir isyanda gönlüm.

İlk şiir ödevini ertelemiş bir liseli, dağlara doğru sürüsünü otlatan çobansı hallerde,

Kır çiçekleri kadar, rüzgarla savruluyor ekinler,

Gidiyorum, dur yok, durak belirsiz…

Katılıp yığınlaşıyorum sonunda, bir bahçeye.

Kuşların akşam telaşı,

Ağaçların sarkan dalları,

Uslu esintisinde rüzgar...

Bildiğim tüm senfonileri çalıyor zihnimin içinde bir orkestra,

Bitmeyen bir Uzunyayla’da, asılıyor kalbimden bozlak, uzun hava...

          2/

Galiba insan dediğin, en sevdiği yerinden vuruluyor hep,

Kavgasındaki ihanetlerden, bozkırdaki yitmelerinden.

Yerine koyamıyor,

Ne başka bir kavga,

Ne de başka bir bozkır…

              3/

Bense; bildiğim bir aşkı yaşama tutkumla eğilirken,

Kalkıp başucumdan uzaklara giden uçağa bakarım...

İşgal edilmiş gökyüzünde,

Kanatlarını sınayan yavru kırlangıçların çığlıklarında,

Ağlarım…

         4/

Sevdam gelir aklıma hep,

Yayla çimenlerine yaslanmış dirseklerimdeki yorgunluğu almaya...

Başucumda düşler perçinlenir,

Bir kadını ilk hissettiğim yerde, çakılı kalırım...

Hüznüme diyecek yok,

Yalnızlığın kırık anılarından başka...

Bozkırda...

Özger N. Peker